Mercè Rivas
Resulta contraditorio, ademais de bochornoso, ver como en Catalunya
aproban que os cidadáns paguen un euro por receita mentres que empresas
privadas están a facer importantes negocios coa sanidade pública.
Como lle explicaría vostede a un pensionista ou simplemente a un
"mileurista" que de cada receita que reciba do médico, vai ter que pagar
un euro mentres que señores como Ramón Bagó, vicepresidente de
Consorcio de Saúde de Catalunya, consegue para as súas empresas privadas
contratos da sanidade pública que dirixe.
El guísallo e el cómeo, pero non é o único. Numerosas comunidades
gobernadas polo PP ou por Converxencia i Unió, no caso catalán,
comezaron a privatización da sanidade a paso veloz. É un bo negocio e
non o van desaproveitar nos anos que estean no poder.
Ramón Bagó leva máis de 20 anos ocupando postos no citado organismo
público, cuxo traballo é dirixir 60 hospitais financiados pola
Generalitat pero cuxa xestión depende de fundacións ou consorcios sen
afán de lucro.
Pero Bagó, que si debe ter afán de lucro, ademais desta actividade
pública ten outra privada: ser propietario do grupo SERHS o cal
conseguiu contratos dos devanditos hospitais públicos por valor de 50 ´ 8
millóns de euros, un terzo destes sen pasar por concurso público.
Ramón Bagó polas mañás suponse que coordina 60 hospitais de Catalunya
pagado pola Generalitat e
polas tardes se presenta a concursos, que
redactou el mesmo, para que o Goberno catalán lle contrate os servizos
de cociña deses hospitais. Tanto el coma a Generalitat non senten
vergoña ao afirmar que eles cumpren coas normas. O que non contan é que
estas as redactaron eles mesmos.
Mentres tanto o presidente da Asociación catalá de enfermos de
hepatite C denuncia que a sanidade catalá se nega a facilitarlles os
máis recentes tratamentos para aforrar, cousa que tamén acontece en
Aragón, Asturias e Cantabria. Parece unha broma se non fose un
escándalo.
E por se isto non fose pouco, encontrámonos con outro personaxe como
Josep Prat Domènech, pesidente do Instituto Catalán da Saúde, empresa da
Generalitat que xestiona uns 400 centros sanitarios de titularidade
pública que sen ningún tipo de pudor compaxina este cargo coa
vicepresidencia de USP Hospitales, un dos maiores grupos sanitarios
privados de España.
Prats coñece perfectamente os recortes sanitarios, as interioridades políticas e as oportunidades de negocio neste sector.
Pero Prats non se conforma con dous traballos. Ademais dirixe o
hólding INNOVA, grupo empresarial público propiedade do Concello de
Reus, que agrupa, entre outros, varios centros sanitarios e a empresa
pública Sagessa, compañía cunha decena de hospitais e ambulatorios
distribuídos pola provincia de Tarragona.
Prat é o autor ou inspirador do plan que prevé torar o ICs nunha
vintena de compañías abertas a novas formas de xestión e de colaboración
co sector privado.
É isto privatizar a sanidade?, preguntaranse vostedes. Pois vai ser que si.
Pero iso non só pasa en Catalunya. Esperanza Aguirre inaugurou onte
cos reis un novo hospital en Móstoles. O propietario do devandito
hospital será durante os próximos 30 anos a empresa Capio Sanidad,
propiedade dun fondo de capital risco (CVC Capital Partners) que
investiu na súa construción 232 millóns de euros. Pero a partir de agora
esperanza Aguirre pagará á devandita empresa un tanto por dar un
servizo. Iso si, os médicos e as enfermeiras ponos e paga Aguirre.
De feito ao presidente de Capio Sanidad, Víctor Madera, xa se lle
denomina o novo "conseller" de sanidade valenciana xa que un millón de
persoas van estar en mans deste executivo.
Pero os nosos políticos non se conforman con que empresas privadas
obteñan beneficios a custa dun servizo público senón que enriba, como
acontece en Madrid, contratan con empresas de Capital Risco con sede en
Luxemburgo e con construtores implicados na
rede Gürtel.
E ao mesmo tempo que sucede isto, véndennos en campaña electoral que
eles non van tocar a sanidade pública. Quizais a Real Academia da Lingua
teña que variar o concepto do verbo "tocar" porque na nosa realidade
tocar é torar, vender, alugar, negociar... e algún significado máis que
prefiro non citar.
Mercè Rivas Torres é xornalista e escritora
