Pinga a pinga, Cameron foi revelando os detalles do asalto orzamentario contra o control do monopolio do Estado semanas antes de que as contas públicas do Reino Unido fosen presentadas perante a Cámara dos Comúns. E iso ante a resignación do seu socio de coalición, o líder dos liberaldemócratas, Nick Clegg. O premier británico está disposto a botar 300.000 funcionarios. Nin o Exército nin a Policía están a salvo do adelgazamento do Estado. O Goberno de coalición quere despedir a 28.000 axentes de policía e conxelar os seus soldos. Outros once mil soldados do Exército Británico, a Royal Navy e a RAF irán a rúa. Cameron xubilou nos últimos sete meses os dous portaavións da Armada Británica –o que deixará o país por vez primeira dende a II Guerra Mundial sen un barco destas características operativo durante unha década– e estaba disposto a deixar en terra a media frota de tornados cando estoupou a Guerra de Libia e Cameron decidiu liderar xunto con Francia a imposición dunha área de exclusión aérea sobre o país africano. Os xenerais xa se revoltaron. O xefe da Forza Aérea, Sir Stephen Dalton, advertiu de que as actuais operacións militares sobre libia estiraron as capacidades da
RAF até o límite.
Pero recortes orzamentarios van alén e afectan a todos os eidos dos servizos públicos británicos. O Servizo Nacional de Saúde perderá neste exercicio 1.000 millóns de libras para o seu financiamento e sobre el paira a ameaza da privatización. De media, cada familia británica perderá 750 libras esterlinas como resultado do aumento dos impostos e a redución das axudas sociais. O Instituto para Estudos Fiscais do Reino Unido (IFS) asegura que a política de austeridade do tándem Cameron-Clegg impactará naqueles que teñen menos ingresos. O IFS estima que para o ano 2015, o 10% máis pobre da poboación perderán un 6,5% da súa renda, mentres que o 10% dos máis ricos tan só renunciarán a un 3%. Só aqueles que ingresen máis de 100.000 libras esterlinas perderán máis que o os máis pobres da sociedade británica.
O panorama é tan negro que Nick Clegg, o socio socialdemócrata de Cameron, non tivo reparo en dicirlle ao primeiro ministro que non haberá nada no que poderán discrepar no debate electoral de 2015. E de toda esta desfeita financeira quizabes iso sexa o peor: que os tories e os liberaldemócratas esforzáronse por demostrar que este era o resultado dun traballo conxunto. Quizabes. No orzamento, as medidas dos liberaldemócratas xogan un papel máis ben modesto. Hai pequenas vitorias. Clegg aumentou en 670 libras o limiar dos ingresos para que aqueles que gañen 10.000 ao ano non teñan que pagar impostos. A medida afectará a un millón de británicos. As taxas no gasóleo e a gasolina reducíronse un chisco, e iso é importante nas zonas rurais de Gran Bretaña, un dos feudos tradicionais dos liberaldemócratas. Os recortes impositivos nos combustíbeis financiaranse cunha maior taxa impositiva ás compañías petroleiras. Outra medida case simbólica foi o estabelecemento dunha taxa para os voos privados, despois de que, por razóns legais, fose imposíbel gravar cun imposto a aqueles voos que non completasen a pasaxe. Clegg tamén tivo unha chiscadela ao medio ambiente ao propor o encarecemento da tonelada de carbón para promocionar as enerxías limpas. Pero aí remata a achega dos liberaldemócratas.
O orzamento que inaugura unha década de austeridade segue o rumbo marcado polos tories. Os conservadores aumentaron o IVE. O fondo de mil millóns de libras para a creación de emprego foi cancelado. Outros 18.000 millóns desaparecen en axudas por fillos. E aí é onde o Instituto de Estudos Fiscais apón unha das críticas máis esmagadoras contra o Goberno conservador: outros 200.000 rapaces británicos ficarán por baixo do limiar da pobreza.
Os liberaldemócratas abrazaron a cerna das propostas económicas dos tories, que avogan por afogar o gasto público para impulsar a recuperación económica. Pero esas medidas que poden supoñer o afundimento electoral de Clegg nin sequera aseguran o crecemento económico. O IFS revisou á baixa as previsións polo aumento da inflación. A maior preocupación para o socio de coalición de Cameron será a dificultade de separar as medidas económicas propostas de seu daqueloutras que non lle quedou máis remedio que apoiar nos vindeiros comicios de 2015. Os laboristas xa deixaron claro ás televisións do Reino Unido que non estarán dispostos a participar en debates con Cameron e Clegg nesa altura co argumento de que ambos os dous forman parte dun mesmo goberno.
Pero recortes orzamentarios van alén e afectan a todos os eidos dos servizos públicos británicos. O Servizo Nacional de Saúde perderá neste exercicio 1.000 millóns de libras para o seu financiamento e sobre el paira a ameaza da privatización. De media, cada familia británica perderá 750 libras esterlinas como resultado do aumento dos impostos e a redución das axudas sociais. O Instituto para Estudos Fiscais do Reino Unido (IFS) asegura que a política de austeridade do tándem Cameron-Clegg impactará naqueles que teñen menos ingresos. O IFS estima que para o ano 2015, o 10% máis pobre da poboación perderán un 6,5% da súa renda, mentres que o 10% dos máis ricos tan só renunciarán a un 3%. Só aqueles que ingresen máis de 100.000 libras esterlinas perderán máis que o os máis pobres da sociedade británica.
O panorama é tan negro que Nick Clegg, o socio socialdemócrata de Cameron, non tivo reparo en dicirlle ao primeiro ministro que non haberá nada no que poderán discrepar no debate electoral de 2015. E de toda esta desfeita financeira quizabes iso sexa o peor: que os tories e os liberaldemócratas esforzáronse por demostrar que este era o resultado dun traballo conxunto. Quizabes. No orzamento, as medidas dos liberaldemócratas xogan un papel máis ben modesto. Hai pequenas vitorias. Clegg aumentou en 670 libras o limiar dos ingresos para que aqueles que gañen 10.000 ao ano non teñan que pagar impostos. A medida afectará a un millón de británicos. As taxas no gasóleo e a gasolina reducíronse un chisco, e iso é importante nas zonas rurais de Gran Bretaña, un dos feudos tradicionais dos liberaldemócratas. Os recortes impositivos nos combustíbeis financiaranse cunha maior taxa impositiva ás compañías petroleiras. Outra medida case simbólica foi o estabelecemento dunha taxa para os voos privados, despois de que, por razóns legais, fose imposíbel gravar cun imposto a aqueles voos que non completasen a pasaxe. Clegg tamén tivo unha chiscadela ao medio ambiente ao propor o encarecemento da tonelada de carbón para promocionar as enerxías limpas. Pero aí remata a achega dos liberaldemócratas.
O orzamento que inaugura unha década de austeridade segue o rumbo marcado polos tories. Os conservadores aumentaron o IVE. O fondo de mil millóns de libras para a creación de emprego foi cancelado. Outros 18.000 millóns desaparecen en axudas por fillos. E aí é onde o Instituto de Estudos Fiscais apón unha das críticas máis esmagadoras contra o Goberno conservador: outros 200.000 rapaces británicos ficarán por baixo do limiar da pobreza.
Os liberaldemócratas abrazaron a cerna das propostas económicas dos tories, que avogan por afogar o gasto público para impulsar a recuperación económica. Pero esas medidas que poden supoñer o afundimento electoral de Clegg nin sequera aseguran o crecemento económico. O IFS revisou á baixa as previsións polo aumento da inflación. A maior preocupación para o socio de coalición de Cameron será a dificultade de separar as medidas económicas propostas de seu daqueloutras que non lle quedou máis remedio que apoiar nos vindeiros comicios de 2015. Os laboristas xa deixaron claro ás televisións do Reino Unido que non estarán dispostos a participar en debates con Cameron e Clegg nesa altura co argumento de que ambos os dous forman parte dun mesmo goberno.
No hay comentarios:
Publicar un comentario