13 DE MAIO DE 2010

13 DE MAIO DE 2010
13 DE MAIO DE 2010: GRAZAS!!!

NOTICIAS DA SAÚDE (EUROPA PRESS)

NOVAS DA SAÚDE

NOTICIAS GALIZA



NOVAS DE GALIZA:





18 abr 2011

Os recortes na sanidade (Por Pablo Vaamonde García)

Galicia Hoxe



Cando o PP ocupou o poder na Xunta, no ano 2009, realizou unha brusca paralización das melloras que se tiñan impulsado nos catro anos previos en materia sanitaria. Situaron como xerenta do Sergas unha persoa procedente da sanidade privada e fixeron un discurso monocorde baseado en só dous argumentos: a sostibilidade do sistema está en risco, cómpre reducir o gasto.
A crise económica foi a escusa para levar a cabo un profundo recorte na sanidade pública. Baixaron os orzamentos sanitarios por primeira vez na historia autonómica, anularon o Plan de Mellora de Atención Primaria, rebaixaron a actividade de tarde nos hospitais e reduciron á metade os investimentos en innovación tecnolóxica e renovación dos centros sanitarios. Ao mesmo tempo foron fabricando espazos de negocio privado a expensas do orzamento público, utilizando nesta ocasión o financiamento e xestión privada da construción dos hospitais. Os defensores da sanidade pública uniron as súas forzas en dezaseis plataformas (integradas todas en SOS Sanidade Pública) que teñen impulsado manifestacións multitudinarias en diversas localidades.
Cando a dereita catalá, capitaneada por Artur Mas, recuperou o poder na Generalitat utilizou, no terreo sanitario, os mesmos argumentos e semellante estratexia. Nomearon conselleiro a Boi Ruíz, presidente da patronal hospitalaria e defensor da sanidade privada e do copago. As primeiras medidas non tardaron en chegar. Recortaron o gasto na sanidade pública en 1.000 millóns (un 10% respecto do 2010); os hospitais van perder entre 1.000 e 2.000 camas e un número indeterminado de quirófanos; máis de 5.000 traballadores poden perder o emprego, segundo os sindicatos. Nestes días pasados houbo protestas: milleiros de persoas saíron á rúa por entender que se está a poñer en risco o futuro da sanidade, a educación e os servizos sociais, os piares do estado do benestar.
Trinta entidades da sociedade civil asinaron un manifesto (¡Basta de recortes!) e preparan unha mobilización masiva para maio pois entenden que detrás destes recortes hai unha estratexia deseñada para dar maior entrada a actores privados no sistema público. A dereita sempre ten claro o obxectivo. O que lles preocupa non é garantir os servizos. O que de verdade importa é o negocio. Como decía El Roto nunha viñeta: "¡Baixarémosvos os salarios, quitarémosvos dereitos, levarémos a pasta e aínda nos votaredes!"..

Los recortes que vienen

El Mundo


Revuelo en Barcelona estos últimos días. Atascos gigantescos y plazas colapsadas por los manifestantes que protestan por los drásticos recortes sanitarios impuestos por la Generalitat. Con lo que hay no hay forma de llegar a fin de mes y para que no haya hecatombe se tiene que racionalizar a toda costa. De momento, en otras autonomías –que están en parecida situación a Cataluña– el debate se evita. Con las elecciones a sólo unas semanas, los políticos miran para otro lado. Pero, gane quien gane, después del 22M todos tendrán que hablar y afrontar la peor situación financiera que vive la sanidad pública en su historia. La ceguera intencionada de nuestros dirigentes ante una crisis que ya estaba emplazada, las dádivas populistas y la torpeza para ajustar en su día los gastos más superfluos empiezan a dañar seriamente las joyas de la corona del estado del bienestar: sanidad y educación.
Para que nuestro sistema no pase del piropo al responso o de la complacencia a la mediocridad, los políticos y la sociedad civil tienen que reaccionar. Para salvar los muebles hace falta un pacto sanitario de gran envergadura. Similar, cuando menos, al que se consiguió en Toledo con las pensiones. Un pacto que aproveche oportunidades y sinergias. Un pacto que exija compromiso y profesionalidad. Un pacto que potencie alianzas y en el que lo público siga siendo sagrado pero en el que los proveedores de servicios se rijan por las normas de la competitividad y la excelencia. Sin demagogias ni maniqueísmos peligrosos. Juramentándose que con la salud no se puede jugar y que la sanidad sólo se puede gestionar de una manera: bien. El resto son matices. Lo que hay que dejar claro es que el barco tiene una vía de agua importante que hay que contener. Si se hunde habremos retrocedido medio siglo. Entonces, vaya legado que vamos a dejar.